Mapa Sanktuarium pod tekstem

Tak nazywany jest obiekt przylegający do ulicy Siostry Faustyny, pobudowany w miejscu dawnej furty klasztornej i piętrowego budynku, w którym kiedyś były pokoje gościnne dla sióstr i dla chorych zakaźnie. W takim pokoju na I piętrze prawdopodobnie od września 1937 przez parę miesięcy mieszkała św. Siostra Faustyna, ciężko chora na gruźlicę, którą lekarz polecił odseparować.  Do końca grudnia 1937 roku jeszcze pracowała na furcie przy bramie głównej, a potem w miarę sił na furcie w klasztorze i w celi „przy czółenku”, robiąc szlaki frywolitowe do ołtarzy. W ciągu kilku miesięcy w celi na „Antoninku” wiele się wydarzyło. Siostra Faustyna zapisała ponad pięćdziesiąt różnego rodzaju nadzwyczajnych objawień Jezusa i Matki Bożej oraz świadectw walki z szatanem. Najczęściej odwiedzał ją Jezus (41 razy), a Jego rozmowy dotyczyły m.in. misji głoszenia orędzia Miłosierdzia.

To właśnie w łagiewnickim klasztorze w październiku 1937 roku w bliżej nieokreślonym miejscu Jezus objawił Siostrze Faustynie tę formę kultu Miłosierdzia Bożego, jaką jest „Godzina Miłosierdzia”, czyli modlitwa w chwili Jego konania na krzyżu. O trzeciej godzinie – mówił do Siostry Faustyny – błagaj Mojego miłosierdzia, szczególnie dla grzeszników, i choć przez krótki moment zagłębiaj się w Mojej męce (…). Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata całego (Dz. 1320). Na „Antoninku” natomiast miało miejsce kolejne objawienie, dotyczące Godziny Miłosierdzia, w którym Jezus nie tylko przypomniał o tej formie kultu oraz o obietnicy wszelkich łask i doczesnych dobrodziejstw, ale także podał sposoby jej praktykowania przez odprawianie Drogi krzyżowej, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu i połączenie się z Nim, konającym na krzyżu tam, gdzie zastanie nas godzina 15.00. Przedmiotem choćby krótkiej modlitwy w tej godzinie ma być rozważanie miłosiernej miłości Boga objawionej w męce i śmierci Syna Bożego. Ta modlitwa winna być skierowana wprost do Jezusa, a w błaganiach należy się odwołać do zasług Jego bolesnej męki. W tej godzinie – obiecał Jezus – nie odmówię duszy niczego, która Mnie prosi przez mękę Moją (Dz. 1320). Każdego dnia – nie tylko w Wielki Piątek czy każdy piątek – godzina trzecia po południu pod każdą szerokością geograficzną jest czasem uprzywilejowanym, w którym możemy w duchu przenieść się na Golgotę, stanąć pod krzyżem przy Matce Bożej i choćby przez chwilę połączyć się z konającym Jezusem, nasze życie włączyć w Jego krzyż, a dla zasług Jego męki błagać o potrzebne łaski i miłosierdzie dla nas i całego świata.

Na „Antoninku” Jezus dał także obietnice kapłanom oraz wszystkim czcicielom Bożego Miłosierdzia, mówiąc: Wszystkim duszom, które uwielbiać będą to Moje miłosierdzie i szerzyć jego cześć, zachęcając inne dusze do ufności w Moje miłosierdzie – dusze te w godzinę śmierci nie doznają przerażenia (Dz. 1540). Zadanie głoszenia orędzia Miłosierdzia Jezus podniósł bowiem do rangi jednej z form kultu Miłosierdzia Bożego, obok obrazu, święta, Koronki i Godziny Miłosierdzia, wiążąc z nim obietnice czułej opieki w życiu i w godzinie śmierci.

Dla wypełniania misji głoszenia światu orędzia Miłosierdzia Jezus powołał „nowe zgromadzenie”, czyli Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia zrodzony z charyzmatu i mistycznego doświadczenia Siostry Faustyny. Tworzą go różne zgromadzenia klauzurowe i czynne, męskie i żeńskie, pustelnicy, różne wspólnoty, bractwa i wierni świeccy, którzy świadectwem życia, czynem, słowem i modlitwą uobecniają w świecie miłosierną miłość Boga.

Jedną z tych wspólnot jest międzynarodowe Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum”, które tutaj ma swoją siedzibę. Zrzesza ono kapłanów, osoby konsekrowane i wiernych świeckich z 90 krajów świata, którzy pragną włączyć się w prorocką misję św. Faustyny.  Stowarzyszenie, erygowane przez kard. Franciszka Macharskiego w 1996 roku, w kilku językach prowadzi programową formację apostołów Bożego Miłosierdzia w oparciu o słowo Boże, nauczanie Kościoła i szkołę duchowości św. Faustyny; organizuje spotkania, dni skupienia, rekolekcje, kongresy, zjazdy, głosi orędzie Miłosierdzia w Polsce i w innych krajach.

Głoszeniu orędzia Miłosierdzia w wielu językach w tym Sanktuarium służy także Wydawnictwo „Misericordia”, codzienna posługa pielgrzymom, kwartalnik „Orędzie Miłosierdzia”, Koronka za konających, Nieustanna Koronka, posługa na stronach internetowych i w szeroko rozumianej przestrzeni medialnej, naukowej oraz w dziedzinie kultury i sztuki.

1. Główne wejście do Sanktuarium
2. „Dom św. Siostry Faustyny” – noclegi, muzeum
3. Klasztor
4. „Antoninek” – stowarzyszenie „Faustinum”
5. Kaplica Jezusa Miłosiernego i grobu św. Faustyny
6. Oratorium – miejsce śmierci św. Faustyny
7. Kaplica Męki Pańskiej
8. Bazylika Bożego Miłosierdzia
9. Kaplica św. Siostry Faustyny – włoska
10. Kaplica Communio Sanctorum – węgierska
11. Kaplica św. Andrzeja – grekokatolicka
12. Kaplica Świętego Krzyża – niemiecka
13. Kaplica Matki Boskiej Siedmiobolesnej – słowacka
14. Kaplica Wieczystej Adoracji
15. Wieża widokowa
16. Cmentarz zakonny
17. „Dom św. Siostry Faustyny” – restauracja, pamiątki, prelekcje
18. Dom duszpasterski – noclegi, restauracja
19. Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy im. św. Siostry Faustyny
20. Punkt informacyjny
21. Pasaż handlowy – sklep wydawnictwa Misericordia
22. Aula św. Jana Pawła II
23. Parking – samochody osobowe
24. Parking – autokary i samochody osobowe
25. Toalety
26. Most Miłosierdzia – przejście do Sanktuarium św. Jana Pawła II i na przystanek   tramwajowy.